książki Haliny

Cześć, witam Was ponownie moi kochani. Święta definitywnie się skończyły, a Nowy Rok zbliża się do nas wielkimi krokami. Oby ten nadchodzący rok był lepszy od tego, który niedługo odejdzie w cień i niezbyt chlubnie zapisał się w naszej pamięci. Dziś recenzja książki, która miała pojawić się na moim blogu przed świętami, ale ani ja nie miałam czasu jej napisać, ani Wy nie mielibyście czasu jej przeczytać. Jeszcze nie przebrzmiały kolędy, więc nie szkodzi, że w takim okresie poświątecznym chciałam Wam przedstawić najnowszą powieść Hanna Cygler - autorka , autorki ponad dwudziestu książek, która pisze dla przyjemności czytelników. Cygler jest autorką ciekawą świata i ludzi, chętnie wykorzystuje historie z życia wzięte, które ubarwia fabularnie, umiejętnie posługując się schematami prozy gatunkowej. W tej powieści mamy okazję podziwiać talent i poczucie humoru autorki. Bardzo cenię sobie ludzi, którzy potrafią śmiać się z siebie i swojego środowiska i robią to z klasą i wielkim wyczuciem

 Cześć witam Was ponownie moi kochani. Dziś recenzja, która miała się ukazać wczoraj. Drobne problemy techniczne trochę mi w tym przeszkodziły, ale dzisiaj już jest, jeszcze świeżutka. „Ostatni cud” Marzeny Orczyk-Wiczkowskiej miał swoją premierę 12 listopada 2020 r. Po przeczytaniu tej książki nie mogę uwierzyć, że istnieją jeszcze osoby, które potrafią tak pięknie pisać, zadziwia mnie to, tym bardziej że jest to debiut literacki. Polecam tę powieść każdemu, kto szuka wytchnienia. Książkę przeczytałam dzięki Kindze Mrugalskiej z Przeczytane. Napisane. i Wydawnictwo LIRA Czy wierzymy jeszcze w cuda ? „A tu ani się obejrzysz i już starość, koniec.” […]a teraz widzę, życie to pyk, i już, tyle co otwarcie i zamknięcie drzwi.„ Wiara w zjawiska paranormalne w dzisiejszych czasach, dla niektórych są bzdurą wywołującą jedynie uśmiech i politowanie. Z podobnymi reakcjami można się spotkać, gdy mowa o cudach. A jednak faktem jest, że stale stykamy się z przypadkami, które są niewytłumaczalne z

Cześć, witam Was ponownie moi kochani. Dziś chciałam Wam  przedstawić książkę Anny Potyry” Potwory”. To jej druga powieść po bardzo dobrze przyjętym przez czytelników debiucie’ Pchła”. Autorka kazała czekać na kontynuację serii ponad rok, ale warto było. "Pchła" bardzo przypadła mi do gustu, natomiast "Potwory", podobała mi się jeszcze bardziej, to bardzo dojrzała powieść. Wszystko tu jest przemyślane, napisane z dużą znajomością psychiki człowieka i mechanizmów, które kierują jego życiem. Ciekawa intryga, sprawnie prowadzona akcja, brak logicznych luk, a przy tym autorka porusza ważne problemy społeczne, bardzo dobry kryminał. Polecam i zapraszam do przeczytania recenzji.   *RECENZJA*   Ziarno zła   „Życie to nie bajka, wszędzie czają się potwory, które mają sto twarzy. Gniewu, zazdrości, strachu, smutku, słabości, chorych projekcji i złych wspomnień. Każdy ma jakiegoś potwora.” Po bardzo dobrym debiucie, jakim była „Pchła”, Anna Portyra długo kaz

 Cześć, witam Was moi kochani. Problemy, które mamy na co dzień, czasem nas przytłaczają i przerastają. Zastanawiamy się wtedy jak sobie z nimi poradzić. Nie ma na to gotowej recepty, bo każdy z nas ma przecież inne. Wiele problemów wymaga od nas jakiegoś działania albo podjęcia określonych decyzji. Często przy tym wydaje się nam, że nie ma dobrego wyjścia, wszystkie rozwiązania, które przychodzą do głowy, są złe. Trzeba coś poświęcić, by je rozwiązać. Wtedy chciałoby się, żeby pojawił się ktoś i zrobił to za nas, pomógł, tak po prostu, bezinteresownie jak w westernie. Bohater, który odpowiednio rozprawiłby się z naszymi kłopotami, a po skończonym zadaniu odjechał, aby pomagać innym. Na kanwie takiego pomysłu powstała powieść „Prosta sprawa” , której celem było oderwanie czytelników od trudnej rzeczywistości, napisana „ku pokrzepieniu serc”, ale o tym już kiedyś wspominałam. Dziś zapraszam Was do przeczytania mojej recenzji tej książki. *RECENZJA* Samotny wilk „Żądać można wtedy, k