Gdy ciemnota i uprzedzenia nie dopuszczają do głosu wiedzy
Witam Was serdecznie moi kochani
Ta powieść tak pięknie wpasowała się w naszą podróż po
ziemiach bieszczadzkich i w historię tego regionu. Uzupełniła wspaniale wiedzę,
którą zaserwowała nam nasza przewodniczka Kasia. Biorąc „Aptekarkę” ze sobą w
podróż, nie przypuszczałam nawet, jak bardzo ta książka jest powiązana z
miejscami, które mieliśmy okazję
zwiedzić. Przypadek? Nie sadzę, bo jak wczoraj wspominałam, wszystko jest po
coś. Sądzę, że książka wybrała się ze mną w podróż po to, żeby przybliżyć mi ten region i jeszcze bardziej
mnie nim oczarować. Poznałam miejsca, w których rozgrywa się akcja książki i
zobaczyłam, jak teraz wyglądają, niesamowite przeżycie.
Z cyklu Halina przeczytała i poleca:
Magda Skubisz – Aptekarka- premiera 01 czerwca 2022 r. – Wydawnictwo Media Rodzina
„Prawdę o tobie mówią, że niedługo bezczelnością
więcej ludzi wpędzisz w chorobę, niż wyleczysz! Charakter masz nie do
pozazdroszczenia, ale hardość i duma nie jest dla wiejskich bab, zapamiętaj to
sobie”.
„Aptekarka”, to wciągająca powieść historyczno
– obyczajowa, o inteligentnej kobiecie z
charakterem i ciętym językiem niczym
brzytwa. Katja została wychowana przez przybranego ojca na niezależną i pewną
siebie kobietę, nieodpowiednio jak na tamte czasy. Harde zachowanie dziewczyny,
jest powodem ciągłego wpadania jej w tarapaty, bo rzadko potrafi powstrzymać
się przed komentarzami, zwłaszcza gdy wie, że ma rację. Trudno bowiem nie
powiedzieć o jedno słowo za dużo, gdyż cierpliwość nie jest jej mocną stroną.
Prawdziwą próbę charakteru Katja przejdzie, gdy będzie zmuszona leczyć pewnego zadufanego w sobie, złośliwego i
przystojnego szlachcica, któremu arogancki doktor Roztworowski nie był w stanie
pomóc. Szlachcic ów nie mając innego wyjścia, musi korzystać z jej pomocy,
chociaż jest mu ona w niesmak i uprzykrza życie Katji jak tylko może. Nie wie
jeszcze, że trafił na niezwykle inteligentną przeciwniczkę z zadziornym i
twardym charakterem, równie twardym jak jego wojskowe obycie.
Szczypta magii,
odrobiona miłości, garść romansu, który zmierza w zupełnie innym kierunku, niż
mogłoby się na początku wydawać, spora dawka wiedzy na temat zielarstwa,
wszystko doprawione wspaniałym humorem i opisami ówczesnych zwyczajów, na tle
historii XIX wieku. Z tych składników Magda Skubisz uwarzyła przepyszną
powieść, przedstawiając w niej trudną rolę kobiet w tym okresie. Główna
bohaterka jest najlepszą zielarką w
okolicy, a może i całej Galicji, ma mało spotykany instynkt medyczny,
ale jej niesamowite zdolności przysparzają jej tylko kłopotów. Kobiety w tamtym
okresie niezależnie od posiadanej wiedzy
mogły z niej korzystać tylko wtedy, gdy mężczyźni im na to pozwalali. Zwłaszcza
dotyczyło to lekarzy, dla których niepojęte było, aby niedouczone ich zdaniem
wiejskie kobiety mogły leczyć i podważać ich kompetencje. Katja pomimo tego
co potrafi, jest traktowana na pańskich
dworach jak służąca, a w chałupach także nie jest mile widziana, bo tu
rządzi szeptucha. Nie ma znaczenia, że
wszystko, co wie, zawdzięcza przybranemu
ojcu, uznanemu zielarzowi Batce, który jako jedyny dostrzegł w dziewczynie
wrodzony talent do tego, by leczyć ziołami.
Magda Skubisz
postarała się, żeby jej powieść wypadła bardzo realistycznie. Użyła nieco
archaicznego języka, ale za to bardzo dostosowanego do czasów, w których
osadziła fabułę „Aptekarki”. Do gustu przypadła mi postać głównej bohaterki,
silnej, odważnej, pewnej siebie, niebojącej się wyrażać swojego zdania,
niezależnie od tego czy to komuś się
podoba, czy nie. Wie, że takie jest jej powołanie, i że to, czego nauczył ją Batko,
jest potrzebne ludziom. Katja, to dziewczyna niezwykle uparta i dumna, o silnej
woli, która potrafi znieść wszelkie upokorzenia i drwiny, sprzeciwić się kiedy
trzeba, ale także wie kiedy należy wycofać się i udać, że wie mniej, niż w rzeczywistości, bo
upieranie się przy swoim nie doprowadziłoby do niczego dobrego. Postawiony na drodze dziewczyny szlachcic
Antoni Tyszkowski, jest postacią wyrazistą i
godną zapamiętania. Pomimo że, sprawia wrażenie aroganckiego pana,
dającego w kość dziewczynie, to podskórnie wyczuwa się, że tylko stwarza takie
pozory, a w rzeczywistości jest on zupełnie innym człowiekiem. Wydaje się, że
okoliczności i to, co zaczyna czuć do pyskatej Katji powodują, że przybrał maskę twardego i nieprzyjaznego
człowieka.
Magda Skubisz ukończyła kurs zielarski i swoją zdobytą wiedzę wykorzystała w
powieści, może dlatego czytając tę historię, odnosi się wrażenie, że obok
głównych bohaterów, zioła spełniają również ważną rolę. Wyniosłam z tej książki
mnóstwo wiadomości na temat ziół i ich zastosowania, bo bardzo szczegółowo
został przedstawiony ich wpływ na zdrowie człowieka. Na uznanie zasługuje
także, oparcie fabuły na faktach i
prawdziwych bohaterach. Podziw budzi szczegółowo oddana historia XIX wieku,
tradycje oraz styl życia, sporo tu mądrości przekazanych przez przybranego ojca
dziewczynie, które nadal mogą spokojnie funkcjonować jako mądrości ludowe we
współczesnym świecie.
Akcja powieści nie pędzi z zawrotną prędkością, książki nie czyta się z zapartym tchem, ale za to
bardzo przyjemnie, ze względu na emocje, jakie budzi i dobry humor, którego tu nie brakuje, bo
dostarczają go cięte riposty głównej bohaterki. „Aptekarka” to błyskotliwa
powieść, w której prawda pomieszana jest się z fikcją, to historia dająca
wyobrażenie o tym, jak wyglądała
sytuacja kobiet w tamtych czasach. Całości dopełniają świetnie wykreowani i
charyzmatyczni bohaterowie. Powieść tak mnie, oczarowała, że było mi żal
kończyć czytanie. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na ciąg
dalszy. Jeśli dacie szansę tej historii,
to gwarantuje Wam, że łatwo można się w niej rozsmakować i zakochać w jej
bohaterach.
„Pamiętaj twój talent,
nie jest wart żadnego człowieka! Ludzie szybko się nudzą, a najszybciej nudzą
się innymi ludźmi”.
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Media Rodzina.
Coś dla mnie. Zapisuję tytuł, tylko już muszę szukać ebooka lub audiobooka, bo coś kurczy mi się miejsce w domu :) Pozdrawiam - Książkowy Las Anki.
OdpowiedzUsuńMam tak samo, niektóre rozdaję, ale tej nie oddam nikomu. Czekam na ciąg dalszy.
Usuń